"Ang aking Makasaysayang Talambuhay"

Magandang araw sa iyo kaibigan, ako nga pala si Alvin. Alam naman natin ngayon na karamihan sa kabataan ay nalululong na sa mga online games, facebook at kung anu-ano pa na makakasira sa ating pagkatao at buhay at ang mga blog ay nababaliwala nalang dahil sa mga bagay na ito. Dito sa blog marami tayong makukuha at matututunang impormasyon. Mas mabuting ditto natin ituon an gating oras kaysa sa paglalaro ng mga computer games at facebook. Tulad nyo isa rin akong adik sa mga computer games tulad ng DOTA at SF pati narin sa Facebok at sa mga larong nakapaloob dito pero kahit ako ay nalululong dito ay nakokontrol ko ang aking paglalaro at nasisikap ko pang itaas ang aking mga marka sa paaralan. Muntik ko nang makalimutan, eto nga pala ang storya ng buhay ko.

                                                                

Ako noong graduation namin noong grade 6

                Ako nga pala si Alvin Sanchez Fungo. Isa akong estudyante sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School na isang paaralang sekondarya. Ako ay labing-apat na taon na. ako ay ipinanganak noong Mayo 7, 1997 sa San Pablo City, Laguna. Ako ay nakatira sa #512 Aquamarine st. Magcaseville subd. Brgy. Sto. Cristo, San Pablo City. Ako ay nasa ikalawang baiting ng high school. Pero bago ako makarating sa ikalawang baiting ng high school ay nagkaroon din ako ng mga kapalpakan, pagsubok at tagumpay sa aking buhay. Noong ako ay nursery pa lamang ako ay nahirapan dahil ayun ang unang yugto ng pag-aaral natin kung saan wala pa tayong karanasan kung paano mag-aral ng mabuti. Syempre bata pa tayo noon kaya marami akong kalokohang nagawa, tulad nalang nung pagkakataon na pinaltok ko ng chalk ang aking guro, maaaring hindi ako napahamak sa ginawa kong iyon pero alam kong mali iyon pero syempre, bata lang tayo. Nagkaroon din ako noon ng “Crush” o simpleng paghanga sa aking kaklase noong nursery. Ang pangalan nya ay Trixie. Siya ay dati naming kapitbahay at kaklase noong ako ay nursery pa lamang. Di nagtagal at umalis na sila at nakahanap ng bahay sa maynila kung saan niya ipinagpatuloy ang kanyang pag-aaral. Sa paglipas ng panahon ay nakatapos ako ng nursery, kinder 1 at kinder 2 at pumasok na sa bagong departamento ng pag-aaral. Kung dati ay nasa pre-elem pa lamang ako ngayon ay nasa elementarya na ako. Sa pagkakataong iyon ay natutunan kong mag-aral ng husto dahil unti-unti ko nang nauunawaan ang kahalagahan ng pag-aaral. Syempre nandyan nanaman ang pagkakaroon ko ng “Crush” at ang pangalan nya naman ay Yla. Siya ang naging inspirasyon ko na magsipag ng husto sa pag-aaral para maging kabilang sa mga achiever. Sa pag tatapos ko ng grade 1 ako ay nakabilang sa mga achiever at dahil dito kami ay nagdiwang. Si yla rin naman ay nakasali sa achiever at dahil sa talinong taglay niya ay mas mataas ang naging ranggo o pwesto niya sa akin sa mga achiever. Sa pagtagal ng panahon, nagsipag ako ng husto sa pag-aaral para mahabol ko siya ngunit hindi ko magawa dahil sa mga hadlang sa aking pag-aaral tulad ng computer games at kung anu-ano pa. dumating ang araw na siya ay sinaktan ng aking mortal na kaaway noong kami ay grade 2. Nakita ko siyang nag-iiyak at katabi ang dating “bully” n gaming klase na si Glenn. Noong panahung iyon naglakas loob na lang ako na lapitan siya at patahanin. Hindi inaasahan ngunit nagawa ko siyang pasayahin at biglang nagtinginan ang mga kaklase namin sabay hirit ng “uuuuyyy”. Sa panahong iyon, wala akong nagawa kundi matahimik at umupo nalang ulit ako sa aking upuan. Syempre, siya parin ang “crush” ko noon at noong panahong iyon ay hiyang-hiya akong lumapit sa kanya dahil hindi ko alam ang gagawin at sasabihin ko pag nasa paligid siya. Dahil sa kanya nagsikap akong humabol sa mga achiever at dahil nga sa pagsisikap ko ay napasali ulit ako sa mga achiever.

                Nagpatuloy ang paghanga ko sa kanya hanggang sa kami ay mag grade 5 kung saan ako ay nilalait na ng mga kaklase ko tungkol sa kanya. Noon pa naman ay madalas akong mamula pag ako ay inaasar tungkol sa taong hinahangaan ko. Sa tuwing inaasar ako ng mga kaklase ko ay wala akong magawa kundi tumahimik na lamang sa isang tabi at noon din ay nalaman na nya na may gusto ako sa kanya. Noong malaman ko ang tungkol dito lalo akong hininaan ng loob na lumapit sa kanya at kauspain siya. Sa pagtagal ng panahon ay napalayo na ako sa kanya dahil sa kahiyaan ko at ang kaya ko lang gawin pag siya ay nasa paligid ay ang tumingin sa kanya, ngunit pag siya ay tumitingin ako naman ay umiiwas dahil baka isipin niya na masyado akong ambisyoso para ibigin siya.

                Dumating na ang panahon kung saan kami ay grade 6 na kung saan kami ay kabilang sa mga Graduating batch. Noong panahon na iyon ay pinipilit kong ipunin ang lahat ng lakas ng loob ko para sabihin sa kanya ang aking nararamdaman para sa kanya ngunit ako ay nabigo dahil natalo ako ng aking pagiging duwag. Nanatili akong tagahanga lang niya noong panahon na iyon ngunit siya ay nagsisilbi parin na isang inspirasyon para sakin na magsumikap na makalusot sa mga achiever para mahabol sya. 

DOTA: larong aking kinaadikan dati

Sa mga oras na yon ako ay masyado nang nalulong sa mga laro sa computer games tulad ng DOTA at SF na naging hadlang para makapag- aral ako ng seryoso at madalas ito rin ang umuubos sa oras kung saan ako dapat ay nagawa ng mga takdang aralin at nag-aaral para sa mga susunod na pagsusulit. Sa kabila ng mga hadlang na ito ay nakatapos ako ng elementarya dahil sa aking pagsisikap, pagsisipag at dahil na rin sa aking inspirasyon na si yla at sa aking mga kaibigan ako ay nakapagtapos ng elementary na isa paring achiever. Natapos ang taon na ang paghanga kong nararamdaman para kay ila ay naikulong nalang sa aking puso at inilihim nalang sa kanya.

                Dumating ang panahon na kinailangan ko nang kalimutan ang nararamdaman ko sa kanya para makatungtuong na sa susunod na yugto ng aking pag-aaral kung saan ako ay kikilalanin na bilang isang “High School Student”. Kailangan ko noong makahanap ng isang mahusay at masayang paaralan kaya ako ay kumuha ng iba’t ibang exam sa iba’t ibang paaralan dito sa aming lalawigan na nagngangalang San Pablo. Ako ay kumuha ng mga exam sa LC (Laguna College), LSPU (Laguna State Polytechnic University) At SPCSHS o San Pablo City Science High Shool. Sa paglapit ng mga araw na ako ay kukuha ng exam ako ay nagkaroon ng trangkaso ngunit hindi ko dapat ipagpalipas ang pagkakataon kong makakuha ng exam sa mga eskwelahang ibig kong makapag-aral. Hindi man inaasahan ngunit ako ay nakapasa sa LC bilang “Full Scholar” ganun din sa LSPU at Science High School. Sa huli napagpasyahan naming na sa Science High School ko ipagpapatuloy ang aking pag-aaral sa Science High School kung saan kailangan kong doblehin ang aking pagsisikap upang maipagpatuloy ko ang pag aaral sa paaralang iyon. Sa unang araw ng klase ay nakilala ko kaagad ang aking mga kaibigan na si SJ (Sebastian Julio), Jowan at iba pang mga kaibigan ko. Nakilala ko rin ang aking sunod na inspirasyon na si Kathleen. Sa pagtagal ng panahon, bumuo kami ng samahan o barkadahan at maki ay naging mabuting magkaibigan. Naging mahirap na pagsubok ang pag-aaral naming noong kami ay “First year” dahil advanced ang mga topic namin sa lahat ng subject naming araw-araw pero kahit papano ay nakakaraos rin naman kami. Di nagtagal nalaman ni Kathleen ang nararamdaman ko sa kanya ngunit nauwi lang ang lahat ng iyon sa isang masakit na katapusan. Noong mga sandaling iyon, nawalan na ako ng gana upang mag-aral dahil nawalaan na ako ng inspirasyon upang magpatuloy pa sa pag-aaral sa Science High School. Natanggal ako sa Science High School dahil hindi ko nakamit ang marka na karapatdapat naming lampasan upang manatiling isang estudyante ng Science High School. Umalis ako ng may hinanakit sa damdamin hindi dahil sa hindi ko nakamit ang mga marka na kinakailangan ko upang makapasa, umalis ako ng malungkot dahil ang aking nadarama para kay Kathleen ay nabaliwala lang dahil minahal niya lang ako sa maikling panahon. Noong mga sandaling iyon, pinagsisisihan kong inibig ko pa siya dahil hindi ko alam na masasaktan lang ako sa kanya. Pero sa paglipas ng panahon ay nawala ang lungkot at hinanakit na nakulong sa aking puso dahil kinailangan kong unahin ang mga problemang dumarating sa aking buhay. Hindi ako mapakali dahil hindi ko na alam kung saan ako mag-aaral simula noong natanggal ako sa Science High School.

Logo ng paaralan na kung saan ako ngayon nag-aaral

Salamat  sa Panginoon, ako ay nakapagpatuloy ng pag-aaral ko bilang isang Scholar sa CLDDMNHS (Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School). Ako ay kinabahan ngunit nasiyahan dahil sa bagong kaibigan na aking makikilala at dahil narin sa mga bago kong guro. Sa unang araw ng pagpasok, ako ay tahimik upang makilala ko ang bawat kaklase ko sa loob n gaming silid. Ang hindi nila alam ay isa akong makulit at maingay na estudyante tulad ng iba. Nang dumating ang ikalawang araw doon na ako nagsimulang mag-ingay at magpasaway. Nagulat ang aking mga kaklase dahil hindi nila inaasahan na ganun ako. Dahil doon nakilala ko sina Mishael, Julbert, JC at iba ko pang mga kaibigan na kasama ko ngayon sa ikalawang baiting ng High School. Medyo mahirap pero kinakaya parin ang mga pagsubok para makapasa at makatungtong sa susunod na taon kung saan kami ay magiging 3^rd year na. Sa kasawiang palad, may iba sa amin na alanganin ang mga marka at baka sakaling matanggal sa pagiging scholar para sa susunod na taon. Nakakalungkot mang isipin pero may mga bagay na talagang nangyayari na hindi sang-ayon sa ating gusto.

                Nagpapasalamat ako sa Diyos sa lahat ng biyaya na ibinigay niya sa akin, mga mapagmahal at matiyagang mga magulang, mga kaibigan na lagi kong maaasahan at ang mga naging inspirasyon ko sa aking pag-aaral (Trixie, Yla at Kathleen) na nagtulak sa akin upang malabanan ko ang bawat problema at sagabal sa aking pag-aaral. Lagi sana natin tandaan na sa kahit anong problema lagging may solusyon, ngunit kung ang problema natin ay walang solusyon huwag nalang natin problemahin.